In Florence, de woede van Pollock met oog voor Michelangelo
Tot 27 juli brengt Florence voor het eerst hulde aan een van de grootste protagonisten van de kunst over de hele wereld, Jackson Pollock. De kunstenaar die de regels van de westerse figuratieve kunst heeft ondermijnd en de laatste bastions van het renaissanceperspectief heeft verpulverd, wordt - juist in de stad die ooit de bakermat van de renaissance was - vergeleken met een andere grote kunstenaar, die dit jaar wordt gevierd vanwege zijn 450e sterfdag: Michelangelo.
De tentoonstelling is te zien in het Palazzo Vecchio, het symbool van politieke macht in een stad die kunst beschouwde als het element van haar grotere prestige. Hier worden 16 werken van de Amerikaanse kunstenaar tentoongesteld, en in het bijzonder 6 tekeningen die door het Metropolitan Museum in New York beschikbaar zijn gesteld en voor het eerst in Italië worden getoond.
Pollock met Michelangelo vergelijken is ongetwijfeld een grote uitdaging die twee culturen en twee talen samenbrengt die diametraal tegenovergesteld en zelfs antithetisch zijn. De ene is gebaseerd op diep respect voor de orde van de natuur en het goddelijke, en de andere is helemaal geprojecteerd op het onbewuste en mystieke geometrie als voorstelling van een uitdijend universum.
Maar wat hebben deze twee karakters - zo verschillend in tijd, ruimte en inhoud - dan gemeen? Volgens de curatoren van deze tentoonstelling is de gemene deler van deze twee titanen van de internationale kunst de "woede" van de creatieve daad. Een razernij die "een mystieke betekenis krijgt in de zoektocht naar schoonheid als absoluut en naar oneindigheid als de grens van het artistieke en het doel". Het is de razernij die beiden overbrengen tijdens het werken aan hun schilderijen, een echte trance die hen vervreemdt van de buitenwereld.
Pollock introduceerde een compleet nieuwe manier van schilderen, maar hij deed dat vanuit de artistieke persoonlijkheid van Michelangelo en vanuit zijn werk. In de jaren '500 sprak iemand al van "de razernij van de figuur" om de lijnen van sommige figuren van Michelangelo te beschrijven, gekenmerkt door niet-finiet en dynamiek. Wat Pollock betreft, is het concept de "figuur van woede", wat zijn schilderijen goed beschrijft, zo vitaal en gewelddadig.
De tentoonstelling is verdeeld in twee secties: een in het Palazzo Vecchio en een andere in het complex van San Firenze. De afdeling in het Palazzo Vecchio verzamelt - naast de beroemde Genius of Victory van Michelangelo die in de Salone dei Cinquecento wordt bewaard - een reeks werken uit musea en privécollecties over de hele wereld, evenals de zes vroege tekeningen van Pollock die door het Metropolitan Museum in New York ter beschikking zijn gesteld. Het gedeelte in het San Firenze complex wordt in plaats daarvan gekenmerkt door interactieve en educatieve multimedia-apparaten die de bezoeker door een nieuwe manier leiden om kunst te ervaren en de werken van grote kunstenaars zoals Pollock te begrijpen. Geluiden en films helpen te begrijpen hoe de grote Amerikaanse kunstenaar zijn schilderijen componeerde en stellen verdere vergelijkingen voor tussen het werk van Pollock en dat van Michelangelo.
